Siergiej Mironowicz Kirow, Серге́й Миро́нович Ки́ров;, właśc. Kostrikow (Костриков) Kirow pseudonim partyjny, (ur. 27 marca 1886 w Urżum, zm. 1 grudnia 1934 w Leningradzie), za to że dostał dłuższe owacje od Stalina (jako I sekretarz komitetu leningradzkiego) został zabity, co stało się asumptem do "wielkiej czystki", czyli wycięcia elity partyjnej, elity wojskowej...
Imieniem Kirowa nazwano w Leningradzie niemal wszystko, łącznie z teatrem Maryjskim (1935-1992) i 100-tys. stadionem Zenitu (rozebrany i zastępowany "spodkiem kosmicznym", pod stadionem nadal znajduje się pomnik Kirowa).
15-metrowy pomnik Kirowa (zdobił wejście do pawilonu radzieckiego na wystawie światowej w 1937 r.) dominuje na placu Kirowa w robotniczej dzielnicy wokół dworca bałtyckiego. To ta biedniejsza część bogatego (zwłaszcza w skali rosyjskiej) miasta. Ze skwerem sąsiaduje Park 9 Stycznia, z którego 9 I 1905 r. wymaszerowali robotnicy pod Pałac Zimowy. Tam doszło do "krwawej niedzieli", które to wydarzenie zapoczątkowało rewolucję.
Warto zwrócić uwagę na ogrodzenie parku, zdobyło ono główną nagrodę na paryskiej wystawie światowej 1901. Pierwotnie znajdowało się w centrum miasta.
W niewielkiej odległości znajduje się Narewska Brama Triumfalna, wzniesiona w 1814 r. na cześć zwycięskich wojsk rosyjskich wracających po pokonaniu Napoleona.
Późniejsza, brandenburskopodobna (upamiętniająca zwycięstwa oręża rosyjskiego za Mikołaja II - nad Polską i Turcją) brama znajduje się na Moskiewskim Prospekcie.
Między stacjami metra Nariewskaja a Bałtijskaja (robotnicza dzielnica) natknąłem się na tablicę: w tym miejscu znajdowała się fabryka, w której prace doglądał sam Lenin.